May 20, 2008
Masakit isipin na wala ka na. Masakit isipin na hindi ka na magtetext. Masakit isipin na wala nang magsasabi sa akin na "you're not alone"...
Ikaw pa mismo nagsabi that I should hold on... And I did. I held on until the very end. Even now, I am holding on to you. Kahit na wala ka nang pakialam kung ano man ang sakit na nararamdaman ko ngayon... Wala na akong patutunguhan eh. Ikaw na lang. Ibinigay ko na ang lahat para sa iyo at iiwanan mo pa ako.
Alam mo kasama ko yung ex-boyfriend ko kagabi... Yung ipinagpalit ko para sa iyo. Tapos sinusubukan kong ibalik yung dati naming pinagsamahan. Kaso wala eh. Minsan nandoon, kapag iniisip ko yung mga good times namin together. Pero panay pa rin ang tingin ko sa fone just in case mag-reply ka na. Maraming nag-tetext sa akin lately at todo asa ako na baka ikaw yun kapag nag-vibrate na yung fone ko... Pero lagi na lang hindi ikaw eh. Dapat hindi na siguro kita i-text para hindi na ako umasa. Mas masakit lang eh...
Ikaw na ang nakatira sa puso ko ngayon. Ikaw na. Sinusubukan kong paalisin ka pero wala kasing tutumbas sa mga naramdaman kapag tayo lang ang magkasama. Sa buong buhay ko, ikaw lang ang nagparamdam sa akin ng mga iyon. Kaya hindi ko kayang basta na lang i-give up ang mga alaala natin.
Marami rin kaming pinagsamahan nung ex ko alam mo ba? Pero ang hirap na talaga ibalik yung dati eh. Ikaw pa din ang iniisip ko. Bawat minuto. Bawat araw. Iniisip ko pa rin kung paano ka babalik bilang kaibigan ko... Iniisip ko pa rin kung paano makalimot sa sakit. Iniisip ko kung nagkamali nga ba ako...
Siguro kung hindi ako umamin, magtetext ka pa rin. Sasabihin mo na napakinggan mo na yung album. Magtatanong ka about your grade. Sasabihin mo na nakaka-miss din ang class natin. Na nakaka-miss din ako...
Siguro kung hindi ako umamin, makakasama ka pa rin sa future gatherings ng class natin. Makikita pa kita. Alam mo naman na hindi ako masaya kapag hindi ka kasama... Makakausap pa kita about life and love and religion and yung pagiging antukin mo... Hehehe
Naalala ko pa yung first and last Starbucks natin. Nakakatawa na caramel frappe yung inorder mo eh yung code name mo nga sa mga usapan namin ay "caramel"... Naalala ko na pinicturean mo yung Starbucks logo. Naalala ko yung nag-bluetooth tayo ng mga songs... Sinama ko nga yung dalawa na yun sa album.
Naalala ko pa nung nag-usap tayo after the practicals. Yung pinapatugtog mo pa yung "Hands on Me" ni Vanessa Calrton pagpasok ko sa room kung saan ka naghihintay. Naalala ko pa yung mga ngitian natin na hindi maipaliwanag talaga ang mga kahulugan. Alam ko naman na alm mo eh. Dati pa. Hindi mo ba inakalang aamin ako? Hindi mo ba inakalang ganito katindi ang nararamdaman ko para sa iyo?
Naalala ko pa yung sinamahan mo pa din ako after para mag-yosi kasama sina Ara at Adonis. Dun ko ibinigay sa iyo yung "Leap of Faith" na pinapagtugtog mo lagi bago ka matulog...
Hindi ko na kaya... Saka ko na lang itutuloy 'to
Ikaw pa mismo nagsabi that I should hold on... And I did. I held on until the very end. Even now, I am holding on to you. Kahit na wala ka nang pakialam kung ano man ang sakit na nararamdaman ko ngayon... Wala na akong patutunguhan eh. Ikaw na lang. Ibinigay ko na ang lahat para sa iyo at iiwanan mo pa ako.
Alam mo kasama ko yung ex-boyfriend ko kagabi... Yung ipinagpalit ko para sa iyo. Tapos sinusubukan kong ibalik yung dati naming pinagsamahan. Kaso wala eh. Minsan nandoon, kapag iniisip ko yung mga good times namin together. Pero panay pa rin ang tingin ko sa fone just in case mag-reply ka na. Maraming nag-tetext sa akin lately at todo asa ako na baka ikaw yun kapag nag-vibrate na yung fone ko... Pero lagi na lang hindi ikaw eh. Dapat hindi na siguro kita i-text para hindi na ako umasa. Mas masakit lang eh...
Ikaw na ang nakatira sa puso ko ngayon. Ikaw na. Sinusubukan kong paalisin ka pero wala kasing tutumbas sa mga naramdaman kapag tayo lang ang magkasama. Sa buong buhay ko, ikaw lang ang nagparamdam sa akin ng mga iyon. Kaya hindi ko kayang basta na lang i-give up ang mga alaala natin.
Marami rin kaming pinagsamahan nung ex ko alam mo ba? Pero ang hirap na talaga ibalik yung dati eh. Ikaw pa din ang iniisip ko. Bawat minuto. Bawat araw. Iniisip ko pa rin kung paano ka babalik bilang kaibigan ko... Iniisip ko pa rin kung paano makalimot sa sakit. Iniisip ko kung nagkamali nga ba ako...
Siguro kung hindi ako umamin, magtetext ka pa rin. Sasabihin mo na napakinggan mo na yung album. Magtatanong ka about your grade. Sasabihin mo na nakaka-miss din ang class natin. Na nakaka-miss din ako...
Siguro kung hindi ako umamin, makakasama ka pa rin sa future gatherings ng class natin. Makikita pa kita. Alam mo naman na hindi ako masaya kapag hindi ka kasama... Makakausap pa kita about life and love and religion and yung pagiging antukin mo... Hehehe
Naalala ko pa yung first and last Starbucks natin. Nakakatawa na caramel frappe yung inorder mo eh yung code name mo nga sa mga usapan namin ay "caramel"... Naalala ko na pinicturean mo yung Starbucks logo. Naalala ko yung nag-bluetooth tayo ng mga songs... Sinama ko nga yung dalawa na yun sa album.
Naalala ko pa nung nag-usap tayo after the practicals. Yung pinapatugtog mo pa yung "Hands on Me" ni Vanessa Calrton pagpasok ko sa room kung saan ka naghihintay. Naalala ko pa yung mga ngitian natin na hindi maipaliwanag talaga ang mga kahulugan. Alam ko naman na alm mo eh. Dati pa. Hindi mo ba inakalang aamin ako? Hindi mo ba inakalang ganito katindi ang nararamdaman ko para sa iyo?
Naalala ko pa yung sinamahan mo pa din ako after para mag-yosi kasama sina Ara at Adonis. Dun ko ibinigay sa iyo yung "Leap of Faith" na pinapagtugtog mo lagi bago ka matulog...
Hindi ko na kaya... Saka ko na lang itutuloy 'to
No comments:
Post a Comment